Bizler hiç bir olumsuzluğa kayıtsız kalmaz, hiç bir şekilde bize neme lazım demezdik. Düşünün atalarımızın komşuluk ilişkilerini, bir gözden geçirdiğimizde bu gün geldiğimiz noktanın içimizi nasıl acıtması gerektiğinin muhasebesini yapmamız gerekir diye düşünüyorum. Küçükken hiç unutmadığım bir anımı siz değerli okurlarımla paylaşıp öyle devam etmek istiyorum.. Komşumuzun biri trafik kazası geçirmişti. Aylarca oğlu ile beraber hastahanede tedavi altında kaldılar. Babam ve

Amcam o zamanları komşularının evleri sahipsiz diye geceleri ahırlarına hırsız girmesin diye sabahlara kadar nöbet tutarlardı. İşte biz böyle bir kültür ile büyüdük. Komşusu açken tok yatan bizden değildir dusturu bizim önceliğimizdi. Ama maalesef bu gün geldiğimiz nokta itibari ile bütün bu hissiyatlarımızı kaybettik gibi geliyor bana...

Düşünün yanı başımızda kadınlar türlü işkencelere maruz kalıyor ve ölmek istemiyorum feryatlarına kulak tıkıyoruz. Çocuk istismarlarına göz yumuyoruz. Türlü hadise ve olayları görmezden geliyoruz. Bir olay olduğunda hemen cep telefonlarımıza sarılıp çekim yapıp sosyal medyada paylaşıyoruz, lakin olaya müdahale etmeyi aklımızın ucuna dahi getiremiyoruz.

Toplum olarak ne oldu bizlere diye hayıflanırken kültürümüze ve inancımıza ters düşen hadiselere sessiz kalmamamız gerekir diye düşünüyorum. Bu gün ilgisiz ve duyarsız kaldığımız hadiselerin yarın bizlerinde başına gelebileceğinin bilinciyle hareket etmemiz gerekir. Sosyal medya kahramanlığı ile bir yere varamıyacağımızıda ayrıca vurgulamak istiyorum. Çocuklar istismara uğramasın, kadınlar hunharca katledilmesin, kısacası ter temiz bir toplum olsun. Onun için el birliği ile temiz bir toplum mücadelesi vermemiz gerekir...

Son bir not "Temiz bir gelecek için zihinlerimizin temiz olması gerekir. Güzel bakan güzel görür.."
Selam ve dua ile...