Bir Obama'nın yıldızını parlatmaya çalıştılar, eh o da miadını doldurdu, kaldı ki çok kötü bir ABD bıraktı.

Peki bakalım şöyle bir dünyaya, lider olarak kim var, kim yok.

Donald Trump.
Kendi ülkesinde bile aşırı tartışılan bir isim.
Avrupa'da ise nerdeyse istenmeyen adam ilan edilecek.
O denli bir nefret duyuyor AB kendisinden.
Çünkü Trump'ın önceliği ABD, Avrupa umurunda değil.

Hele ki Almanya'da hiçbir sempati puanı kalmadı, çünkü Alman otomotiv sektörüne kök söktürüyor.

Angela Merkel.
Almanya'da miadını çoktan doldurdu.
İkidir, üçtür, hiç kimsenin istemediği, anti popüler büyük koalisyonun başında.
Sorunları çözmek yerine, oturarak etkisinin geçmesini bekleyen biri.
Genel tutumu pasif, silik.
Zaten parti Genel Başkanlığını da bıraktı ve Şansöyle olarak da son demlerinde.

Emanuel Macron.
Fransa'nın başına, gelmiş geçmiş en kötü Başkan.
Beceriksiz, tecrübesiz, popülist, diplomatik kabiliyeti sıfır, genel anlamda ciddiye alınmayan bir isim.
İki yıldır ülkesinin başkenti önde olmak üzere, tüm Fransa'da süren protestolara ancak şiddet ile karşılık veren, pandemi olmasa idi, çoktan istifaya zorlanacak olan biri!

İtalya?
İspanya?
Portekiz?

İngiltere.
Boris Johnson.
Baş döndüren Başbakanlık dönme dolabının şimdilik son neferi.

Rusya
Vladimir Putin.
Karşımıza lider olarak çıkabilecek tek kişi.
Eski bir İstihbarat kurucusu.
Megaloman, paranoyak, despot ve çakma bir çar!
Biraz Korkunç İvan, biraz Deli Petro.
Stalin hayranı bir adam.

Durum bu.

Başka da koca dünyada, lider sıfatına layık kimse yok zaten.

Bir de Sayın Erdoğan var.

Özgüvenli, hedeflerine kilitlenmiş, dik duran ve kimseye EyvAllahı olmayan bir adam.

Seversiniz, sevmezsiniz, ama şu an dünyanın tek Lideri olduğunu kabul etmekten başka çareniz yok.
Çünkü karşısına çıkacak biri yok.

Yurtdışında da yok, yurtiçide ise hiç yok.

Eğer bir Ana muhalefet partisinin Genel Başkanı, seçimlerde karşısına çıkmaya cesaret edemiyor ise de o mevkiyi boşuna işgal ediyor demektir.

Trajikomik durumlar silsilesi.

Almanya'nın siyasileri, seçim öncesi kampanyalarını Sayın Cumhurbaşkanının üstüne kuruyor.

ABD Başkanlık adayları, ona keza.
Seçim malzemesi Sayın Erdoğan.

Avrupa'da genellikle durum böyle.

Peki ya içerde?

CHP kendi içinden aday çıkartamadığı için, çareyi yine AK Partisinin eskilerinde arıyor.
Gerçekten de komik.

Kendi konseptleri yok, kendi iradeleri yok, ama CHP iktidara yürüyor diyorlar?!

Öyle mi?
Senin HDP oyların olmasa, İyi parti oyların olmasa, sen neyin iktidarını kuracaksın?
Diye sormazlar mı adama?

Ve içinden, tek bir aday olabilecek insanı yetiştirmemişsin.
Biliyorsun ki, kimi koysan seçimlerde nal toplayacak, çareyi düne kadar küfrettiğin insanlarda arıyorsun, buna da köklü siyaset diyorsun!

Gülünç değil mi?

Dış siyasiler, tamam fobi oluşturdu artık, ancak karşılarındaki adamın da ağırlığını biliyorlar, kendilerince de hakkını teslim ettiler.

İçimizde niye halen bunu inkar ederek ayak diretirler ki?

Gurur meselesi mi bu?

Eğer gurur meselesi ise daha dün hakaret ettiğiniz insanlardan medet ummak nedir?
Gurur kırıcı değil midir?

Dünyada Erdoğanfobya'nın nedenleri malum.

Sittin senedir, hakir gördükleri, emir alan olarak gördükleri, dileklerini yaptırdıkları Türkiye artık yok.
Karşılarında da hiç ama hiç o profile uymayan bir siyasi lider var.

100 yıllık planlanlarını altüst eden, geçersiz kılan bir siyasi aktör var.
Haliyle çılgına döndüler, daha da dönecekleri aşikar.

Peki yurtiçindekilere ne oluyor?

İddia ediyorum ki, Sayın Erdoğan, onların değimi ile daha seküler olsa idi, eşi açık, olsaydı, Çankaya'da eskiden olduğu gibi, balolar yapılıp, şampanyalar patlasa idi, yemin ediyorum ki, hayatta iken Sayın Cumhurbaşkanının heykellerini dikerlerdi.

Bu hususu bir de yurtdışında yaşayan insanlarımıza sorun.

Ömürlerinde hiç bu kadar gurur ile kökenlerine bakmışlar mıdır acaba.


Bir diğer yazımızda buluşmak ümidi ve dua ile Vesselam