Fakat.... 
Bu ülkede, öyle şeyler yapıldı ve de yapılıyor ki, bunlar artık en iyi niyetli düşünceler ile bile kabullenilecek türden değil!

Nedir ki 15 Temmuz'u anmak? 
Hatta ne oldu 15 Temmuz da? 

Bir ihanet saldırısı geldi. Ve millet tek yürek oldu ve 250 Şehid ile 3000'e yakın Gazi ile bu saldırıyı püskürttü! 

Kan aktı, oluk oluk kan aktı! 
Masum ve silahsız kahramanların kanları aktı! 
Yüzlerce ailenin ocağı söndü, binlerce ailenin geleceği karardı! 
Tazecik arslan parçaları zalim füzeler ile kül oldu, hatta ağır olsun diye tabutlarına taşlar koyuldu!!! 

İLAHİ adalet tecelli etti! Ve bu aziz millet yeniden Vatan savundu. Tıpkı 100 yıl önce Çanakkale de savunduğu gibi! 

İhanet ile başlayan İlahiyat ile devam edip hayra doğan gecenin hatırlanması için ne yapılması gerekiyordu? 

Hani sanki unuttuk mu? 

Hayır!!! 
Gün geçmiyor ki, o gece konuşulsun? 
Gün geçmiyor ki, düşündükçe boğazımız düğümlenip gözlerimiz yaşlanmasın! 
Her Sela duyduğumuzda bir anda duygu sellerine kapılmayalım, aklımız bir anda yine o geceye gitmesin....

Yani evet, ne yapılması gerekiyordu o günü anmak için? 
Festivaller de halay mı tepinmesi gerekiyordu?
Yüzlerce insanın şehid düştüğü, kanları ile sulayıp bize emanet bıraktığı mekanlarda, adeta seçim mitingi mi yapmamız gerekiyordu? 
Ruhlarını incitmiyormuyduk? 

Yoksa yapmamız gereken, o Aziz şehitlerimizin aileleri ile, tam da şehadete erdiği yerlerde, bir araya gelip helallik istemek miydi?

Kuran tilavetleri ile (hayır, hayır, bilmem hangi yarışmaların bilmem hangi derecelerini almışlar ile değil, yürekten okuyan ile), daha sonra da bir nebze olsun tanımak için hayatları anlatılsa olmazmıydı?
Yakınlarının hallerini sorsak, ACILARINI İNSAN GİBİ PAYLAŞSAK olmazmıydı????
Evet gerekirse hıçkırarak ağlayarak, ikiz şehidin babası gibi, hıçkırarak ağlayarak, kucaklaşsak, helallik dileseydik olmaz mıydı?

Eminim ki halkımızın geniş tabanı bunun içinde o meydanları seve seve doldururdu! 

Gazilerimizi dolaşıp, sağlıkları için dua etsek olmazmıydı? 
Onlardan da helallik istesek olmazmıydı? 

Şehid yakınlarımıza, gazilerimize "artık sizde ailemizden siniz" samimiyetini iletsek olmazmıydı? 

Herşeyi kutlarız, doğrudur, zaferi de, Eyvallah, lakin o tarih de ve o mekanlarda değil!
Aziz şehidlerimizin ruhlarının havada uçuştuğu o meydanlarda değil!

15 Temmuz gecesini kutlamayalım!
Huşu içinde sükunet içinde eda edelim, ruhlarına Fatiha'lar, Dualar göndererek, edep huşu ve sükunet içinde!
Şükranlarımızı bildirerek! 

Selaları dinlerken gözlerimizdeki yaşları silerek! 
15 Temmuz tarihinin ruhunu buna layıktır! 

Festivaller düzenleyip, çılgınca tepinmeye değil! 

En derin saygılarımla, Dua ile Vesselam