IMF Mermileriyle Değil Kıtlıkla Öldürüyor!
IMF ile yeniden anlaşma sürecinin sürüncemede kalmasını, belki de ülkemizin lehine yorumlamak gerekiyor.
Türkiye, nedense IMF’den bir türlü vazgeçemiyor.
Daha doğrusu, bu beladan kurtulamıyor!
Oysa, IMF’in gezegenimizdeki sabıkaları, ülke ekonomilerini “şiddetli” çöküntülere neden olduğu da biliniyor.
Söz gelimi, 1998’de Rusya’nın ekonomisinin çökmesine yol açan ekonomik politikalardan, başta IMF olmak üzere Dünya Bankası ve ABD hükümetinin sorumlu olduğu gerçeği önümüzde duruyor.
Bu feci gelişme için “IMF modern tarihteki en kötü ekonomik gelişmelerden birine öncülük etti” deniliyor.
Yardım sağlama görüntüsü altında, empoze edilen ekonomik politikalar çoğu kez tahribat görevi yapıyor. Bu arada, Arjantin’i IMF’nin “başarı öyküsü” gösterenler sonra başarısızlığa çare bulamamanın “keşmekeşi” içinde kalıyor.
Ne var ki, en sonunda da IMF ve Dünya Bankası politikaları acı çeken milyonlarcanın umudu oluyor. Bir yanlış ve tehlikeli mali çark dönüyor. Aslında, Arjantin’in çok yakından incelemesi ve bilinmesi gerekiyor. Çünkü Arjantin’in IMF serüveni, Türkiye sürecine yakından uyuyor.
ABD’nin hala tartışılan sabık Başkanı Bush’un ekonomik güçle askeri gücü hemen birleştirmesi ve ikisini de daha radikal, daha tek yanlı ve cüretkar bir tutumla kullanıyor olmasını anımsayanlar, yeni IMF macerasının aslında “kritik” bir tercih olduğunu kabulleniyor. “Amerika için iyi olan, dünya için de iyidir” şeklindeki “kısır” bir görüşün sahibi Bush’un tahribatı pek su üstene çıkmıyor.
Serbest ticaret politikaları oyun metninin bundan 51yıl kadar önce yazıldığı da iddia ediliyor. Venezuela’nın eski başkanı Carlos Andres Pera’nın sözü her şeyi özetliyor. “Uluslararası Para Fonu (IMF) mermi ile değil, kıtlıkla öldüren ekonomik totalitercilik uyguluyor.”
Gerçekten de, 1980’lerden beri, IMF devletlerin şirket davranışları üzerinde de her tür denetimlerini kullanıyor.
Yani, bir bakıma Birleşmiş Devletler, IMF ile hükümetleri, ülkeleri denetimleri altına alıyor. Nereden bakılırsa bakılsın, IMF’in, tam anlamıyla “global tuzak” kimliği taşıdığı görülüyor. IMF’den kurtuluş sinyalleri verilirken, yeniden IMF ile olmak, Türkiye’nin gelecekteki ekonomik durumuna şimdiden gölge düşürüyor.
Belki de, Başbakan Erdoğan’ın IMF karşısında takındığı haklı ve titiz tutumun kaynağında bu ”sinsi tehlike” yatıyor. Mümkün olduğu kadar IMF ile bağ kurmamak gerekiyor. Başbakan Erdoğan’ın sabırla uyguladığı “taviz vermeme” politikası devam edecek gibi görünüyor.
Türkiye, nedense IMF’den bir türlü vazgeçemiyor.
Daha doğrusu, bu beladan kurtulamıyor!
Oysa, IMF’in gezegenimizdeki sabıkaları, ülke ekonomilerini “şiddetli” çöküntülere neden olduğu da biliniyor.
Söz gelimi, 1998’de Rusya’nın ekonomisinin çökmesine yol açan ekonomik politikalardan, başta IMF olmak üzere Dünya Bankası ve ABD hükümetinin sorumlu olduğu gerçeği önümüzde duruyor.
Bu feci gelişme için “IMF modern tarihteki en kötü ekonomik gelişmelerden birine öncülük etti” deniliyor.
Yardım sağlama görüntüsü altında, empoze edilen ekonomik politikalar çoğu kez tahribat görevi yapıyor. Bu arada, Arjantin’i IMF’nin “başarı öyküsü” gösterenler sonra başarısızlığa çare bulamamanın “keşmekeşi” içinde kalıyor.
Ne var ki, en sonunda da IMF ve Dünya Bankası politikaları acı çeken milyonlarcanın umudu oluyor. Bir yanlış ve tehlikeli mali çark dönüyor. Aslında, Arjantin’in çok yakından incelemesi ve bilinmesi gerekiyor. Çünkü Arjantin’in IMF serüveni, Türkiye sürecine yakından uyuyor.
ABD’nin hala tartışılan sabık Başkanı Bush’un ekonomik güçle askeri gücü hemen birleştirmesi ve ikisini de daha radikal, daha tek yanlı ve cüretkar bir tutumla kullanıyor olmasını anımsayanlar, yeni IMF macerasının aslında “kritik” bir tercih olduğunu kabulleniyor. “Amerika için iyi olan, dünya için de iyidir” şeklindeki “kısır” bir görüşün sahibi Bush’un tahribatı pek su üstene çıkmıyor.
Serbest ticaret politikaları oyun metninin bundan 51yıl kadar önce yazıldığı da iddia ediliyor. Venezuela’nın eski başkanı Carlos Andres Pera’nın sözü her şeyi özetliyor. “Uluslararası Para Fonu (IMF) mermi ile değil, kıtlıkla öldüren ekonomik totalitercilik uyguluyor.”
Gerçekten de, 1980’lerden beri, IMF devletlerin şirket davranışları üzerinde de her tür denetimlerini kullanıyor.
Yani, bir bakıma Birleşmiş Devletler, IMF ile hükümetleri, ülkeleri denetimleri altına alıyor. Nereden bakılırsa bakılsın, IMF’in, tam anlamıyla “global tuzak” kimliği taşıdığı görülüyor. IMF’den kurtuluş sinyalleri verilirken, yeniden IMF ile olmak, Türkiye’nin gelecekteki ekonomik durumuna şimdiden gölge düşürüyor.
Belki de, Başbakan Erdoğan’ın IMF karşısında takındığı haklı ve titiz tutumun kaynağında bu ”sinsi tehlike” yatıyor. Mümkün olduğu kadar IMF ile bağ kurmamak gerekiyor. Başbakan Erdoğan’ın sabırla uyguladığı “taviz vermeme” politikası devam edecek gibi görünüyor.
Yasal Uyarı : Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Gün Medya Grubuna aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan köşe yazısı/haberin bir bölümü, alıntılanan habere aktif link verilerek kullanılabilir. Ayrıntılar için lütfen tıklayınız.
