Bu kitap, dinsel ve buyu rituelleri hakkında yazılmış en eski kaynaktır. Ayni kitapta cenazelerde yakalanan günlük tütsüsünün dumanının, ruha, obur dünyaya doğru giderken koruyucu rehberlik yaptığı söylenir.

Basillilerin, Perslerin, İbranilerin, Yunanlıların ve Romalıların gündelik hayatlarının ve dini törenlerinin önemli bir parçasıydı günlük. Güneş tanrıları Mısır’da Re, Eski Yunanda Apollo ve Babil’de Bael’e adanmıştı.

Günlük, Yahudiler tarafından, kutsal cumartesiler düzenlenen sebat ayinlerinde yakılan dört tatlı kokulu tütsünün kokularından biriydi. Küdüs'teki kurban sunum törenlerinde de günlük tütsüsü yakılırdı. İyice saf beyaz duman çıkması için içine tuz da eklenirdi. Günlük, tanrı tarafından kabullenmenin, hoşgörülmenin göstergesi olmakla beraber kıskançlıkları ve belli günahları olanların adakları günlüğe rağmen kabul edilmezdi: “ Anlaşmazlıkları sonucunda Habis ile Kabil tanrı huzuruna geldiler. Habis tanrıya tahıl ve günlükle karıştırılmış un ve yağ sundu. Kabil’in koyun sürüsü adak olarak kabul edilince kıskanıp kardeşini oldurdu. Tanrı günlüğü değil, itaat ve saf kalbi kabul etti.