İstanbul'un  meşhur  odun  ekmek  simit'inden alarak  beni  Ayasofya  camisinin  içerisine soktu ve bir rehber edasıyla bana bu büyülü  atmosferin  esrarını  anlatmaya  başladı. Ayasofya gezimizin ardından Sultanahmet camisine geçerek Cuma namazımızı eda ettik.
Şimdi Cuma namazı çıkışlarında göremediğim şekilde cami çıkışında herkes herkesle  birbirlerini  yıllardır  tanır  gibisine  kucaklaşmışlardı.
Cami  avlusunda  Rahmetli  babam  ne kadar Ankara başkentimiz olsa bile Babıâ- li  şehrimizde  olduğu  için  Türkiye  İstanbul'dan  yönetilir  dediğinde  ise,  yaşımın küçük olmasından dolayı bu söylemden bir şey  anlamamış  ama  sadece  anlamış  gibi görünmüştüm.
Gün ola devran döne diye bir söz vardır ya işte o misali babamın o yıllarda söylediği söz günümüzde Bizans olaylarının çoğalmasıyla değişti.
Şu  anda  Türkiye  İstanbul'dan  etkilenmeden tüm Bizans olaylarına rağmen Ankara'dan  yönetiliyor  ve yurt  dışından karıştırılmaya çalışıyor.
Ama ne kadar ülkemiz Ankara'dan yönetilse de tüm Türkiye siyasetle yatıp siyasetle kalkıyor ve yarın için kaygı yaşadığımızdan dolayı güncel olaylar konuşularak, organize şekilde projeler üretiliyor.
Geçmişte  halkımızın  apolitikleştirilmesinden yakınır durulurdu. Şimdi ise politikaya olan ilgi ve alakadan biraz endişe duymaya başladık. Çünkü apolitikleşmeden kurtulan halkımız yoğun bir siyasallaşma neticesinde zıt kutuplara ayrılmaya başlıyor. Hepimiz birbirimizle görüştüğümüz veya istişare  yaptığımız  zaman  birbirimize  hep aynı  soruları  soruyoruz;  Ne  olacak?  Ne yapmalıyız?

BİRBİRİMİZE BİLENİYORUZ
Tabi ki! Bu soruları birbirimize sorarken, birbirimize  bu  soruları  soramadığımız  kişilerle ise günden güne birbirimizden uzaklaşıyor ve her geçen gün daha da birbirimize bileniyoruz.
Ülkemizi  çekirdek  bir  aile  gibi  düşünürsek,  ailemizden  bazı  kardeşlerimizin  anne ile  babamızın  boşanması  için  yaramazlık yaptığını gören diğer kardeşler anne ile babalarına giderek ne söylemeleri lazımdır sizce?
Bence ailelerine sadık olan kardeşler anne babalarına giderek, anne biz bu  bozgun  kardeşlerimizi  kardeşlikten ret ettik sizde lütfen bunları evlatlıktan  ret  edin  demeleri  gerekmektedir.
İçten içe sabrımızı taşıran ve yıllardır ekmeğimizi yiyerek ülkemize hainlik yapan ve hainleri temsil eden kardeşlerimizi ben kardeşlikten  ret  ettim.  Lütfen  Cumhur'un başkanı Sayın Abdullah Gül beyefendi sizden rica ediyorum. Sizde bu ülkenin bütünlüğüne zarar verecek herkesin  vatandaşlıktan  çıkarılması  için tavsiyelerde bulunun ve bu güne kadar yapılmayanı yapın. Hainlik yapanı cezaevine atmak bence bir ceza değil bir mükâfattır. Onun için yeni cezaevleri yapmak yerine misak-i milli sınırlarımız içerisinde huzurumuz ve birliğimiz ile dirliğimiz adına gereken yapılmalı ve acilen hainliğin ilk cezası vatandaşlıktan çıkarılma olmalıdır. Tahminler,  fısıltılar  ile  dedikodulara  ancak ve ancak bu formülle son verilebilir. Meclis kürsüsünde bir mebus  ''Türkiye'yi germeyin''  diye haykırmış ve gerginliğe sert olarak yaptığı konuşmayla katkı sağlamıştı. İki Türkiye yaygarası yapmak ne kadar bu ülkeyi gerdiğinin farkına varanlar olduğu kadar varamayanlarda vardır. Sağduyuyla,  soğukkanlılıkla,  hoşgörüyle bu güne kadar uzlaşma yolları denendi olmadı. Tam aksine tepemize çıkmaya kalktılar.

HADLERİNİ ÇOK AŞTILAR
Ama son olarak Türkiye'miz de yaşayan herkes  gerilmiş  vaziyette  ama  bölücüler ile  sempatizanları  şu  an  sırat  köprüsünde yürür haldeler ve şayet, güzel Türkiye'min  güzel  insanları  biraz  daha  gerilirse bu ip kopacak ve bu ipin kopmasıyla ipin üzerinde  olanlar  ateşin  içerisine  düşecektir. Ateşin tam ortasına düşen kardeşlerimize ise yardım eli uzatmayacağız bu böyle  biline.  Sebebine  gelince;  Bu  kardeşlerimiz hadlerini çok aştılar.

 


fyildirim@ogungazetesi.com.tr
OGÜN/16-22.Aralık.2007/Sayı:51/Sayfa:03