Siyaset, sadece partilerin logoları, sloganları, seçim vaatleri veya ekonomik tablolarla açıklanabilecek bir mekanizma değildir. Bazen, oy oranlarını belirleyen en temel faktör partiler değil, o partilerin başındaki isimlerdir. Bugün Türkiye’de bunu en net gösteren gerçeklerden biri şudur: AK Parti’yi denklemden çıkarsanız bile Erdoğan tek başına yüzde 40 hatta yüzde 50’lere yaklaşan bir destek alır. Ancak tam tersini yapın, CHP’yi denklemden çıkarın, geriye kalan lideri sahaya tek başına bırakın; emin olun don gömlek ortada kalır. Bu fark tesadüf değildir. Bu fark sadece seçim makinesinin gücü değildir. Bu fark tam anlamıyla lider farkıdır.

Bir lider kolay yetişmiyor. Toplumun ruh halini okuyabilen, kriz anında soğukkanlı kalabilen, devlet aklını sokağın nabzıyla birleştirebilen, yüz binleri peşinden sürükleyebilen bir liderden bahsediyoruz. Türkiye’nin siyasi tarihine baktığınızda böylesi liderlerin her dönemde en fazla bir elin parmaklarını geçmediğini görürsünüz. Siyasi görüşünüz ne olursa olsun, bunu reddetmek mümkün değil. Erdoğan, tam da bu nedenle siyaset literatüründe ayrı bir yere sahip. Sadece bir parti genel başkanı değil, koşullar değiştiğinde bile kendi tabanını yanında tutabilen, hatta genişletebilen bir lider.

CHP tarafında ise tam aksine, lideri var eden parti kültürüdür. Partiyi çıkarın, lideri tek başına bırakın, siyasi zemini kayar. Özgür Özel bugün CHP’nin içinde konumlandığı için konuşabiliyor, parti çatısı altında yükseldiği için görünür olabiliyor. Ama bu, bir liderlik gösterisi değil; bu daha çok bir parti refleksinin sonucu. CHP’nin lideri değiştiğinde sistem değişmiyor. Çünkü CHP’de lider figürü tarih boyunca partinin gücüyle var olmuştur. Oysa AK Parti, liderin yarattığı enerjiyle doğmuş ve büyümüştür.

İşte asıl sorun burada başlıyor. Türkiye’nin siyaseti normalleşmediği için değil; Türkiye’nin siyaseti lider üretme konusunda istikrarsız olduğu için bugünkü tartışmalar yaşanıyor. Bir lider yetiştirmek kolay değil. Her dönem aynı kapasitede, aynı karizma ile sahneye çıkacak isimler bulamıyorsunuz. Erdoğan bugün siyasetten çekilse bile geride devasa bir liderlik boşluğu kalır. Ama Özgür Özel sahadan çekildiğinde, CHP için hiçbir şey değişmez; sadece yeni bir genel başkan bulunur!

Siyasette bazen tek bir isim koca bir sistemden daha önemlidir. Çünkü toplum liderine oy verir, partiye değil. Lider, milletin duygusuna dokunandır. Bu yüzden soralım: Türkiye’de gerçekten kaç lider var? Ve daha önemlisi: Bir lider gittiğinde bu ülke yerine kimi koyacak?

Sorunun cevabı belli: Liderler kolay yetişmiyor. İşte fark tam da burada.

Kalın Sağlıcakla…