Merhaba sevgili Ogün gazetesi okurları, yeni bir haftada daha sizlerle olmanın huzur ve mutluluğunu yaşıyorum.

Rahmete erişmiş yaşamayan can analarımıza ise ''Mekanları cennet olsun'' diyorum.
Zaten başka neresi olabilir ki, onların yerleri? Peygamber efendimiz (CC) boş yere dememiş, ''Cennet analarımızın ayağının altındadır'' diye.  Ayağının altına yüce Allah tarafından cennet bahşedilen analarımız, mutlaka ebediyete eriştiğinde de, yüce Allah tarafından Cennet ile müjdeleneceklerdir.

Bendeniz bu duygular ile bu hafta sizlere ''Bir Portre''de ANNELERİMİZİ anlatacağım, dilim döndüğünce, kısaca ben tanıdığım anneleri kısa kısa anlatırken inanıyorum ki, hepiniz de bu satırlarda kendi Annelerinizden bir şeyler bulacaksınız.  Çünkü bütün Anneler aynıdır, çünkü bütün Anneler yavrularını çok sever, çünkü bütün Anneler düşünmeden yavruları için her şeyi göze alır

Evet, sevgili okurlarım benim Annem de benim için bir melek, önce ondan başlamak istiyorum. Ancak yeter mi? Annemi anlatmaya bu satırlar, yeter mi onu anlatmak için kuracağım kelimeler, cümleler.

Hangimiz Annelerimizi satırlara sığacak şekilde anlatabiliriz? Evet, ben de sığdıramam o yüzden. O zaman minicik bir hikaye ile onu anlatmayı deneyeceğim.
Babam çok erken yaşta rahmetli olunca Annem bize hem Annelik, hem babalık yaptı. Bendeniz o zaman tam 17 yaşında idim. Babam evimizin direği idi ve öyle kısacık yaşadı ki, biliyorum giderken başka alemlere bizi Annemize teslim etti.

O da bize öyle kanatlarını açtı ki, babasızlığı en az şekilde hissederek büyüdük. Anam canım Anam her şeyini bizlere adadı. Tüm hayatı bizdik artık onun, o bizi sevmedi sadece, o bize taptı, o bize aşıktı çünkü bizler onun yavruları idik. Acıyı, çileyi, yalnızlığı, umutsuzluğu ve umudu yaşarken kadın hali ile bizlere güçlü olmayı öğretti.

ANNEM tam bir Anadolu kadını idi, anaçtı, dik durdu, yıkılmadı inadına dünyaya tek başına yavruları için savaş açtı gerektiğinde, çünkü o ANA idi, tüm ANALAR gibi. Biliyorum çoğunuzun Annesi de aynı şeyleri yapmıştı.  O yüzden vah Annem demeden hepiniz koşun yanına ve sarılın lütfen bir kere daha ANNENİZE dolu dolu sevgi ile, bir kere daha koklayıp, o öpülesi ellerinden tadın cennet kokusunu.  Annesi yaşamayan dostlar bilin ki,bir yerlerde sizleri izliyor Anneniz ve siz de koşun mezarına bir Fatiha okuyun önce sonra konuşun onunla uzun uzun, beni duymaz demeyin ANNELER duyar ve sizi cevaplar merak etmeyin.

GÜÇLÜ BİR YÜREK Bizler babamızdan kalan iyi bir servetin başında idik, tabi yıllar içinde gençlik ve tecrübesizlikten çok hatalarımız oldu. Kah işlerimiz bozuldu kah kötü günler yaşadık.  Ama Annemiz hiç başını eğmedi. Hep dik durdu,bizimle beraber savaştı. Gün geldi fabrikamızda, evimizde babamız zamanında tanımadığımız icra memurlarını bile görmek zorunda kaldığımızda eyvah ANNEM duyacak derken o bizden daha güçlü durdu, sanki hiçbir şey olmamış gibi bize moral verdi.  Bunları unutmak ve ANNELERİMİZİN hakkını ödemek mümkün mü sizce? Bu anlattığım gibi nice satırlar almaz olaylarda hep ANNEM yanımızda oldu, tıpkı sizlerin ANNELERİ gibi.

Şükürler olsun ANNEM yaşıyor ve onun nefesini soluyoruz hala, bu yüzden ben ve kardeşlerim(bu terimin içine gelinimizde girdiğinden onu ayrıca belirtmedim), yeğenlerim kısaca tüm ailemiz şanslıyız,Tabi bu arada ANNEM Hacca gidip hacı olduğundan onu tanıyan herkesinde HACI ANNESİ. Yüce ALLAH ANNELERİ-MİZİ hepimizin başımızdan eksik etmesin.

Benim sadece kendi ANNEM' i anlatmak için ansiklopedi yazmam gerekir, şimdilerde Alzheimer hastalığı yakaladı ANNEM' i ama o bu hastalığına rağmen ona ne kadar ihtiyacımız olduğunu bildiğinden mi bilinmez yıllardır savaşıyor bu zalim hastalıkla ve şükürler olsun ki, nefesini hissettirmeye devam ediyor.
Bizlere, tıpkı ''yıllar öncesinde olduğu gibi ben yıkılmadım, siz de yıkılmayın'' diyor ANNEM.  ANNELERİMİZ deyince tabi Ninelerimizi de unutmamak lazım, şimdilerde bizleri gökyüzünden izleyen Rahmetli Baba Annem ve Anne Annem de vardı, onları yıllar önce kaybettik.  Anne deyince onlardan bahsetmeden geçmek hiç olur mu, belki sizler de geçmişe bir tur yaparsınız bu sayede.

ANNEANNE VE BABAANNELERİMİZ
Baba Annem dünya güzeli bir kadındı, içinde sevgiden başka hiçbir şey olmayan tam bir Anadolu kadını.  Onunla ilgili de bir ufak anımı anlatacağım. Beni de tüm torunları gibi çok severdi.  Anadolu kadınımız malum çok güzel yemekler yapmada üstlerine diyecek yoktur.  Bir gün yurt dışında idim ve kendisini evden aradığımda sesi yorgun geliyordu, ona ''Baba Anneciğim sesin yorgun geliyor hayırdır'' dediğimde ''Oğul çok hastayım,herhalde artık vakit geliyor'' deyince ben de ona ''Baba Anneciğim bu da ne demek bak yakında dönüyorum ve gelip senin o güzel ellerinden zeytinyağlı dolmalarından yiyeceğim, bizi bırakıp da nereye gideceksin, senin daha çok dualarına ihtiyacım var'' dediğimde ise bana ''Ben seni çok seviyorum, oğul ben hakkın rahmetine kavuşsam da, dualarım hep seni koruyacaktır'' demişti. Öyle de oldu döndüğüm gün Baba Annem son nefesini vermişti,onu son yolculuğuna bile uğurlayamadım, üzülmeyeyim diye bana geç haber vermişler ama onun o pamuk ellerini şefkatli yüreğini ve hayır dualarını yıllar geçti hala içimde hissederim. Anne Annem' e gelince yani Hacı Anneme zira Hacı olduğu için herkes ona Hacı Anne derdi. İstanbul'a yerleştikten sonra Aksaray-Davutpaşa'nın Hacı Annesi idi.
Her gün evinde onlarca çocuğa son gününe kadar kuran dersleri vermiş ve bununla da çok mutlu olmuştu.

Hacı Annemde tıpkı Baba Annem gibi beni çok severdi(tüm torunları gibi) o da o kadar sevecendi ki hepsini çok özlüyorum inanın. Onunla ilgili de bir anımı anlatayım sizlere.
Annem benim namaz kılmamı çok istediği için lise çağlarımda fazla baskı yapmaya başladı. Ama ben de inat mı nedir bilinmez bir türlü namaz kılmamak için direniyordum.

ŞEFKAT İLE YOL GÖSTERME
Bir gün Hacı Annem yanıma geldi.  O sırada ertesi günkü tarih sınavına hazırlanıyordum, ancak bir türlü derse konsantre olamıyordum.  Bana bak oğlum ben sadece bir şey söyleyeceğim, ister yap ister yapma ama istersen bir dene diyerek söze başlayıp, hani zorlanıyorsun ya şimdi acaba bir abdest alsan, yatsı namazını kılsan, sonra dersine devam etsen nasıl olur demişti.  Ben önce Annemin bu konudaki baskısından dolayı hemen itiraz etmeme rağmen o şefkat ile bana peki oğul ben sadece iyi geleceğini düşündüm sen bilirsin deyip yanımdan ayrılınca, o sevgi ve hoşgörülü tavrı beni o kadar etkilemiş olmalı ki, hemen abdestimi alıp, namazımı kıldığımda sanki dünyalar benim olmuş gibi idim. İçimde öyle bir huzur vardı ki, bu huzur ile başladığım yeni günde dersler hiç zor gelmemiş ve Beyoğlu Ticaret Lisesi'nin Tarihçi Ramazan hocasından sözlü tarihinin ilk ''10'' numarasını almıştım.

O gün'den sonra da ben Allah kabul ederse imkan buldukça namazlarımı kılar oldum.
Şimdi tüm namaz ve dualarımda Hacı Anneme ve tüm geçmişlerime bolca Rahmet yollama şansını yakalayabiliyorum.  Bu arada sevgili dostlar, Anne sadece doğurmak ile olunmuyor. Hepimizin hayatında Annemiz olmasa da, bizlere de Annelik duygusunu yaşatmış birçok insan vardır.  Benim de bu şekilde sevgi ve desteğini daima hissettiğim iki Annem daha var, Gürsel yengem ve Zahide teyzem.  Bu vesile ile onları da bir kez daha anıyor ve Anneler gününü kutluyorum.  Umarım sizlerinde böylesi Anneleri vardır ve lütfen onları da bu anlamlı günde unutmayın.

Analarımız bizim çok kıymetli varlıklarımız, canlarını bizlere hiç düşünmeden feda edebilecek o güzel ANALARIMIZ, Yüce ALLAH'ın bizlere lütuf ettiği melek Analarımız. Hepinizin ANNELER günü kutlu olsun, yaşayan tüm Annelerimizi Yüce Allah başımızdan eksik etmesin.  Ebediyete göçenlere ise Rabbim gani gani Rahmet eylesin.
Biliyorum ki şu satırlar sizlerin elinde olsa ANNELERİNİZ için neler neler anlatırdınız.
Ama bu gün yanlarına gidip ellerinden veya yanaklarından öperek ''ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN ANNECİĞİM'' demeniz onlar için dünyadaki en büyük ödül.
Hadi durmayın lütfen koşun onların yanına ve sarılın ellerine.

Haftaya yeni ''Bir Portre''de buluşmak üzere sağlıcakla kalın.


 




CRA 10.Mayıs.2009 Pazar - 02:29:00

 

Gazete baskısı için tıklayınız..