DÜŞLERİNE YÜRÜMEYİ BİLENLERE..
Düşünülmeyeni düşünmek,
Düş görmekle olur, ancak.
Düşmanlara inat,
Bir düşü paylaştık seninle.
Düşüp te kalkamayanlara inat,
Düşe kalka yürüdük,
Düştükçe büyüyen sevgimizle....

Önce gülmüş ve şarkı sözünü düzeltmiştim, sonra da 'aslında böyle daha güzel Allah var, Umut var. Unutma!''

İşte bu yüzdendir ki, inanan insanın yüzü hep umuda bakmalıdır.
Hayat denen bu yolda, yoldaş olarak, ben senin payına ‘düş’tüm, sen de benim payıma…

Buram buram parıltının tüttüğü, buğusunu büyüttüğü, mızrabın yüreğimi titrettiği gözlerinde gördüm, yola ve yoldaşlığa dair tüm düşlerimi…

Sen Işıl ışıl bakışlarının burcundan parıldayan tertemiz yüreğinle ‘düş’tün gönlüme…
İlk çağıl çağıl mehtabın aydınlattığı muhteşem gecelerde, yakamozların mahmurluğunda birbirimizi ‘düş’ lerken gönül pınarından aşk şarabını içtik düşlerimizde!

Umuda baktık seninle, bebeğimizi öyle sevdik, ülkemizi öyle sevdik, milletimizi öyle sevdik, birbirimizi öyle sevdik.

Biz birlikte düş gördük, birlikte düştük, birlikte düşündük, düşlerimize birlikte yürüdük. Düştüğümüz yerden birlikte kalkmasını da bildik.

Düş göremeyenlere, ya da gördükleri düşe doğru yürüyemeyenlere inat; düş gördük ve gördüğümüz düşe doğru yürüdük.

Her düş gerçek olmaz biliriz. Ama pek çok gerçek hep bir düşle başlar, onu da biliriz.

Düşlerine doğru yürüyenler, yılmadılar, durmadılar ve düşlerini gerçekleştirdiler.

Biz düşümüzü sevdik, biz düşümüze doğru yürümeyi bildik.

Biz birbirimize ‘düş’künüz.

Bir ‘düş’e yürüyoruz senle,
Düşe düşe…