15 Temmuz gecesi Genelkurmay’da yediği ilk kurşunu 8 yıldır vücudunda gururla taşıyor

FETÖ’nün 15 Temmuz 2016’daki darbe girişimi sırasında Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın halkı milli iradeye sahip çıkmaya davet etmesi üzerine sokağa çıkan Hacı Osman Deli, Genelkurmay Başkanlığı’nda ayağından vurularak gazi oldu. 8 yıldır ayağındaki kurşunla yaşayan 54 yaşındaki Hacı Osman Deli, o gece yaşadıklarını anlattı.

“Orada ilk vurulan ben oldum”
Darbe kalkışması olduğunu akşam evinde otururken haberlerden gördüğünü dile getiren 15 Temmuz gazisi Deli, havada helikopterler ve uçakların uçtuğunu gördüğünü ifade etti. "Bu vatan bizim ne olursa olsun, ucunda ölüm de olsa gitmemiz lazım" diyerek sokağa çıktığını anlatan Deli, “Oğlumu ve sokaktan 10 kişi daha topladım, arabama koydum. Bastık Kızılay’a, darbe bölgesine. Çünkü Kızılay’ın çok karışık olduğunu gördüğüm için helikopterler, silahlar hep oradan duyuluyordu. Ben oğlumla birlikte Genelkurmay Başkanlığı’na girdim. İçeride bizi bir grup asker karşıladı. O arada biz katlara dağıldık, bütün kapıları kırdık girdik. O arada iki tane komutan bizi karşıladı. Biz onlara ‘Bu vatan bizim’ dedik. ‘Yapmayın, etmeyin siz bir oyuna gelmişsiniz. Şu eteğinizdeki taşı dökün, bırakın’ dedik. Çok şey söyledik ama halden anlayacak gibi değillerdi. O arada tabii ki komutan MP5 silahı çekti ve benim üzerime tuttu. Beni vuracağı sırada ben silahın üzerine atladım. Sonra üst katlardan bizi taradılar. Taradıkları anda orada ilk vurulan ben oldum. Vurulduktan sonra her tarafım, vücudum kan içindeydi. Öyle bir kan çıkıyordu ki böyle saçılıyordu. O anda bacağımı kemerle bağladım, hastaneye gittik” ifadelerini kullandı.

“Mermiyle de yaşarız, aç da yaşarız, susuz da yaşarız ama vatansız yaşayamayız”
Hastanede kendisinden daha kötü durumda olan yaralıları gördükten sonra doktorlara “Bende bir şey yok. Bırakın beni, diğer arkadaşlara bakın” dediğini ifade eden Deli, “İçerisi mahşer alanı gibiydi. Kiminin vücuduna 7-8 mermi, kiminin kolu yok, kiminin bacağı yok, kiminin kafası. Kanı durduramıyorlardı ama ben dedim ‘Ben çıkmak istiyorum, iyiyim’. Kendi rızamla doktorlar oradakiler ile ilgilensinler diye imzamı attım çıktım. Sıktıkları mermi direkt ayağıma saplandı ama doktorlar ‘Çıkartamayız, çıkarttığımız zaman sakat kalırsın’ dedi. Şu anda mermiyle yaşıyoruz yani. Bu vatana bizim canımız feda olsun. Zaten biz bu vatan için gittik. 1915’leri okuduğumuz için, 1915’leri, Çanakkale Savaşlarını bildiğimiz için dedelerimiz cephede aç, susuz, bir tas çorbayla iki gün, üç gün cephede çarpıştıklarını bildiğimiz için bizim de başka bir vatanımız olmadığı için, bizi kimsenin kabul etmeyeceğini bildiğimiz için sokağa indik. Yani mermi yemişiz, ölmüşüz kalmışız bizim hiç umurumuzda değil. Şimdi biz mermiyle de yaşarız, aç da yaşarız, susuz da yaşarız ama vatansız yaşayamayız. Bizim bir bayrağımız, bir vatanımız, namusumuz var. Onun için bu vatana can feda olsun” dedi.