Onları sürekli ezip yalnızca tek bir gün haklarından söz edenler bana oldukça samimiyetsiz geliyor. Her ne kadar erkekler 'Bizde çok hakkınız var, herşey sizin için' deseler de işin boyutu öyle değil. 

Doğuran kadın, büyüten kadın, hayatın yükünü omuzlayan kadın, erkeğine her anlamda destek olmaya çalışan kadın, fedakarlık yapan kadın ama buna rağmen evinde, ilişkilerinde köle muamelesi görüp ezilen, işyerinde taciz ve ayrımcılığa maruz kalan ve şiddet gören de yine kadın.

8 Mart Dünya Kadınlar Günü ya da Dünya Emekçi Kadınlar Günü her yıl 8 Mart'ta kutlanan bir gündür. 

Bütün kadınlara ithaf edilmiştir. 8 Mart 1857’de New York’ta yer alan bir dokuma fabrikasında çalışan 40 bin işçi, 16 saatlik işgününün 10 saate indirilmesi ve ücretlerde artış yapılması talebiyle greve başlamıştı. 

Kadın işçilerin örgütlediği bu grev o güne kadar yapılmış en büyük kadın eylemlerinden biriydi. Kadınların örgütlediği eylemi durdurmak isteyen polis, kadın işçilere saldırmış, fabrikanın patronlarının da desteğiyle binlerce işçi fabrikaya kilitlenmişti. Bu sırada çıkan yangında içeride kilitli kalan işçilerden 129'u yanarak yaşamını yitirmişti. 

ABD basını bu olaya neredeyse hiç yer vermemişti. Buna rağmen, işçilerin cenaze törenine 100 bini aşkın kişi katılmıştı.

Mustafa Kemal Atatürk’ün şu sözleri sarfetmiştir: “Dünya’da hiçbir milletin kadını, milletini kurtuluşa ve zafere götürmekte, Anadolu kadınından daha fazla çalıştım diyemez.”

Bu günü sadece emekçi kadınlar günü değil, bütün kadınların günü olarak görmeliyiz. 

Kadınlar analarımız, kutsal varlıklarımız canımızdır. Onlara ithaf edilen bugünü çok görmemeliyiz.

Özellikle son yıllarda artan kadın cinayetleri, kadına şiddet ve hor görme olaylarına inat olsun diye bugün daha bir çoşkuyla kutlanmalı ve eğitimsiz erkeklerimizin gözüne sokmalıyız!

Kadınların önemini ve değerini sadece bu özel günde değil, hep anlamalı ve hissetmeliyiz. 

Kadın-erkek ayrımını artık bir kenara bırakıp insanı insan gibi görmeliyiz.  
 
Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim. Hoşça kalın...