İstanbul’da ulaşıma zam yapıldı.
Cehaletim mazur görülsün ama çok merak ediyorum;
Fiyat artışına sevinenlerin olduğu başka bir ülke var mı..?
Bilemem ama bizde seviniliyor…

Sanki;
İmamoğlu ulaşıma zam yapınca…
AK Parti Seçmeni zamdan muafmış gibi,
Veya son seçimde AK Parti adayına oy veren % 44.99’luk kesim "zamsız ulaşım"laşacakmış gibi…
AK Parti yöneticilerinde müstehzi bir gülümseme;

“Hani herşey güzel olacaktı,
Hani İmamoğlu hayatı kolaylaştıracaktı,
Bize oy vermediniz de ne oldu,
Oh olsun, beter olun" şeklinde vücut dili ve söylemler…

İmamoğlu’na bakıyorsun; sanki bu zam; AKP yüzünden diyen donuk bir yüz ifadesi içinde;
“2017’den beri zam yapılmamış,
Biz maliyetin bile altında tuttuk,
Ve yapmak zorunda kaldık” diye açıklama gayretinde…
Ayrışmaya bakar mısınız…

Başkan CHP’li ya,
İstanbul'lu İmamoğlu'nu seçti, AK Parti adayını seçmedi ya,
“Oh olsun, beter olun. Hele bir durun, daha turpun büyüğü heybede”  tavırları…

İktidar zam yapıyor, (gerekçesine girmeyeceğim)
Bu defa sanki muhalefete oy verenler "zamdan" muafmış gibi yöneticileri adeta sevinç içinde…
"Buyurun, bakın görün işte. Siz AKP’ye oy verdiniz, hak müstehak size" şeklinde bir yüz ifadesiyle başlıyorlar eleştirmeye, mağrur ve kibirli; "biz demiştik" yaklaşımının haklı çıkmasının dayanılmaz şehvetiyle…

Kudüs…
Normalde AK Parti’nin de hassas ve yumuşak karnı.
Lideri ve partisel inancında yeri bambaşka ve özel bir durum.
Miting yapılıyor…
AK Parti katılmıyor.
Olabilir, katılamayabilir.
Ama fikirdaş koro başlıyor;
"CHP’nin Kudüs Mitinginde işi ne"
"Davutoğlu gitmiş. Onun katıldığı yere asla gitmem"
"Kendi mitingimizi kendimiz yaparız; Onlar kim ki, Kudüs’e sahip çıkabilsinler" dışlamacılığıyla…

Tarafgirliğe bakın Allahaşkına…
Elin oğlu bizim bu hallerimizi görünce sinsi ve bıyıkaltı bilmem neresiyle gülüyor ve;
"Yiyin birbirinizi; siz üzüntü ve tepkide bile ittifak edemiyorsunuz,
İhtilaf ve bölünme içindesiniz.
Bir de kalkmış bana kafa tutacaksınız" diyordur.

Bir başka konu Suriye…
Kanayan yara,
Sürekli şehit haberleri..
Cenazede bile bir araya gelemiyoruz.
(Birkaç istisna oluyor. Galiba o da mecburiyet bağlamında
Birbirinin elini sıkmayıp, yüzyüze bakmadan, gözgöze gelmemeye çalışarak şu ritüeli de bir an önce bitirsek edasıyla…)
Muhalefet; "Esad’la görüşün dedik, görüşmediniz. Görüşseydiniz bunlar olmazdı.
Bakın işte, delili gelen şehitler" tavrında.
İktidar “tükürdüğümü yalamam. Belki görüşürdüm Esad’la ama se, ısrarla söylediğin için görüşmüyorum işte..” inatçılığında…

Partilerin TBMM Grup toplantılarına bakıyorum,
Liderler büyük bir hamaset ve natıka içinde rakibi egale etme "fütuhat ve cihadına" çıkmış gibi…
İzleyen ve dinleyenler ise bir başka alem; "Oley, bravooo, helal sanaaaaa" çığlıkları içinde alkış ve ıslıklarla tezahüratta…
“Sakın durma, devam et; kim tutar seni Sayın Genel Başkanımmm….”

Hal böyleyken;
Beş askerimizin şehit olduğu saldırıda yaralanan bir askerimiz (binbaşı); "askerlerimi yalnız bırakamam" diyerek taşındığı sedyeden kalkıp, onların yanına gitmek istiyor.

Cephedeki askerin ruh hali, inancı, imanı, idrakı ve azmi bu.
“İktidara oy veren askerler bunlar; ölse de önemli değil,
Veya bunlar iktidar karşıtı, muhalefetten askerler; boşverin” gibi bakan, düşünen yok.
Herkes kardeş, herkes omuz omuza, herkes ölümüne, herkes ölürcesine…

Utanalım, utanalım…
Sınırlarımızda, sınır ötesi noktalarda, cephede bir dakika sonra şehitliği muhtemel  bir ortamda bu vatan için canını vermeye gidenlerden utanalım.

Biz burada her şey üzerinden, herşeyi malzeme yaparak, tarafgirlikte sınırsızlaşarak; acımasız, vicdansız, umarsızca siyaseten galebe çalmaya çalışırken;

Sedyeden kalkan yaralı komutandan utanalım…
Herkesin, hepimizin ortak değeri olacak konularda bile, içine düştüğümüz ihtilaftan utanalım…
Tarafgirliğimizden utanalım.
Eğer aklımızı başımıza almazsak;
Zamma sevinir, Kudüs konusunda ayrışır ve şehitlere üzüntüde bile ittifak edemezsek;
Yazıklar olsun bize,
Yazıklar olsun….