-Nasıl olacakmış o…
-Yılbaşında büyük ikramiye bana çıkacak…
-Bilet aldın mı, peki…
-Almadım ama ümidim var ve tam…
-Almadığın biletle, çıkmayacak ikramiyeyi ancak rüyanda görürsün.
-Sen öyle san…
Duymadın mı hiç; "ümitsizseniz, ümit sizsiniz…" sözünü…
Hem Thales diye bir adam var. Eski Yunan’ın Yedi Bilge’sinden birisi.
"Her Şeyin Yok Olduğu Anda Bile Bir Ümit Vardır.." der.
-Eeee… Bundan sana ne…
Sen çekilişe katılmak için bilet almaktan bile acizsin. Kalkmış bir de meşhurların sözüyle aforizma döktürüyorsun.

Seninki boş umut.
Umudun içi boşsa; bu umudun tahribatı inan bana umutsuzluktan daha beter ve onulmazdır.
Çünkü umutsuz insan yeniden ümitlenebilir.
Biraz gerçekçi ol, gerçekçi…
Eğer umuda ulaşmak için biraz umudun varsa, gerçekçi olmalısın.
-Koskoca Thales, dünyanın yedi harikasından birisi "her şey bitse bile bir ümit vardır" diye neden desin, Troyalı…
-Eski Yunan’ın Yedi Bilge’sinden biri, diyecektin galiba…
Seni anlamakta zorlanıyorum.
Daha birkaç gün önce "ümit vardı da iç mi ettik" diyecek noktadayken; "umut pıtırcığı" mı oluverdin sen…
Yakında; evrene olumlu mesajlar gönderelim. Afrika’daki açlar doysun, Amazon ormanları katledilmesin. Savaşlar dursun; kurtla koyun birlikte yaşasın, diyeceksin galiba…
Hatta Mehmet Akif’ten dizelerle;
"Ye's öyle bataktır ki: düşersen boğulursun.
Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!
Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;
Me'yûs olanın ruhunu, vicdanını bağlar…" diye,umuttan dem vurursun.
Ama, aynı Akif’in cehdi, gayreti, itirazı, isyanı aklına bile gelmez.
Sadece sloganik duvar yazılarına, tarihsel figürlerin veciz sözlerine, Eski Yunan’ın felsefik metaforuna dalarsın.
Bence sen yakında "Çukur" dizisinin en çukuruna dalar;
"Evlat… biz para biriktirmedik ama ümitli olduk, umudu yitirmedik.. Umudun varsa çukur senindir" de dersin.

Düştüğün çukurdan çıkmak için hiçbir şey yapma, sebeplere sarılma, mücadele verme; ama çukurun duvar yazılarına sarıl ve sardır…

-Dalga geçme, Troyalı…
-Bana bak ve dinle…
Kierkegaard der ki;
"Umutlu olmak için, önce umutsuzluğun dibine vurmak gerekir.
Dünyayı umutsuzlar, sistemden umudunu kesenler değiştirir.
Bana boş umut yerine, umutsuzluğun zehrini verin; verin de onu son yudumuna kadar içeyim.
Gerçek değişim ve devrimci dönüşüm işte orada yatar.."
-Hayırdır… Ne oldu sana, Troyalı…
Konu ümitsizlik olunca; boynuz kulağı geçti galiba…
-Demagojik söz ve söylem içinde olma, bana.
İtikadî ve inançsal boyutla tabi ki umut vardı, vardır ve var olmaya devam edecektir.
"Allah var gam yok" inancına imanımız tam.
Ama inan bana umutsuzluk bir teslimiyet değildir.
Bilakis boş umut; teslim olmaktır, hayata…
Marquis de Sade der ki;
"Umut,
Yalnızca umut…
Bizi sakinleştiren, körleştiren ve bize iyilikten çok, kötülük getiren bu yalancı umut…"
Hele bir Nietzsche bak; ne diyor, boş ümitle ilgili:
"Ümit mi..?
Ümit en son kötülüktür..!
Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır…"
Neden böyle diyor peki, koskoca Nietzsche…
Boşa ümitse, ümit boşsa,
Gerçekten uzaksa, uzak hiç  yoksa,
Ümit sözdeyse, sözden ibaretse;
İşkencedir ümit, uzatır işkenceyi….
-Seninle neden konuştum ve konuşuyorum ki, Troyalı…
"Bir dokun, bin ah işit" gibi oldu…
Umutsuz olmaya da, ne  teşneymişsin be…
Tamam tamam…
Daha konuşmuyorum seninle…
Ama ne yaparsan yap, ben Thales’ciyim,
Ve sen; umut yok diyorsan, umut var demektir, Troyalı…
-Ne halin varsa gör…
Önce, Thales ne yapmış, nasıl yaşamış; bir bak, gör.
Mücadelesini, eylemselliğini, gayretini, çabasını irdele, incele.
Sonra dön kendine bak ve ümitli olmanın usul esasını farket.
Yoksa filanca umut demiş, falancanın adı ümitmiş, feşmekanca ümitvarmış…
Geç bunları geç...