"Türkiye’yi soykırım yapmakla itham eden Amerika:
Vietnam'da 4 milyon,
Kore'de 3 milyon,
Komboçya ve Laos'da 1 milyon,
Afganistan'da 1.5 milyon,
Irak'ta 1 milyon,
Hiroşima ve Nagazaki'de 350 bin,
Ayrıca 15 milyon Kızılderili'yi katletmiştir."

Sinirlenen/kızan/isyan eden Türk Vatandaşları olarak Sosyal Medya üzerinden elden ele, dilden dile dolaştırıyoruz, bu bilgileri…

Neden.?
Çünkü ABD Başkanı "Soykırım" dedi.
Amerika’ya dair söylenen bu bilgiler doğru mu.?
Evet doğru… Hatta eksiği var, fazlası yok…

Ama kendi konumuza/yaşanan probleme dönersek;
Birkaç şey sormak istiyorum…
-Amerika bu katliamları yapmamış olsaydı "soykırım" demesine daha mı az kızacaktık.?
-Yoksa bu cinayetleri işlediği için mi Amerika'nın "soykırım" iddia ve ithamını reddediyoruz.?
-Veya,  Amerika bu sayılan cinayetleri işlememiş olsaydı, "soykırım" demesini daha hoşgörülü mü karşılayacaktık.?
Düşünmeliyiz bence…
Söz/söylem ve dile getirişlerimizi, bir de bu açıdan düşünmeliyiz..
Sadece bugün değil başka konu ve ülkelere dair de benzer refleks gösteriyoruz.
Benzeri bir durum Fransa'yla olsa;
"Siz Cezayir'de işlediğiniz katliamlara bir bakın ve öyle konuşun"
Çin'le olsa;
"Uygur'ları katlederken, siz bizimle ilgili konuşamazsınız"
Rusya ile ilgili olsa;
"Lenin-Stalin'in yaptığı zulüm ve katliamlar hala taptazeyken, kalkıp bizi eleştirmek haddiniz mi"
Almanya eleştirel bir söz etse;
"Hitler unutulmadı daha. İnsanları fırınlarda yakan sizin atanızdı; o yüzden de bize dair konuşmadan önce ağzınızı çalkalayın…" diyoruz.
Garibime gidense;
Hadi biz vatandaşız ve duygusal tepki vererek bu sözleri ediyoruz.
Ama yetkili/sorumlu ve kılı kırk yararcasına söz etme konumunda olan kelli-felli devletlüler de aynı dil ve söylemi kullanıyor.
Yahu bu, "tencere dibin kara, seninki benden kara.." politikasıdır.
Yani, "tamam benim de dibim kara ama sen önce kendi dibine bak; seninki kapkara…" yaklaşımıdır.
Ki bu, öne sürülen iddia ve ithamı doğrulayıcı bir cehaletten başka bir şey değildir.
Hep söyleriz; "su-i misal, misal olmaz" diye. (kötü örnekten örneklem olmaz)

Ama nedense birisi haksız/mesnetsiz/asılsız bir iddia ve ithamda bulunsa; "çiğ yemedik ki karnımız ağrısın" rahatlığı ve soğukkanlılığı içinde makul/mantıklı/basit ve yalın bir şekilde konuyu açıklamak/reddetmek/iddia ve ithamı çürütmek yerine;
"Biz senin/sizin cemaziyel evvelinizi biliriz…" gibi başlıyor ve konunun içine ediyoruz.

Ne yazık ki bu tavır, bizim son 250 yıllık yenilgi piskozu ve eziklik travmasından kurtulamadığımızın yansımasıdır.
Artık atalım şu kompleks ve ezikliği..!
Birisi bize, bir hata/eksiklik/kusur atfedip, ileri sürdüğünde;
"Ama sen de…" diye başlayan cümleler kurmaktan,
"Sen önce kendi arkana bak…" diye bir adım ileri iddiada bulunmaktan vazgeçelim.
Çünkü bu bizi haklılaştırmıyor, maruz kaldığımız haksızlık ve iftirayı çürütmüyor.
Çıkmaz arkadaş çıkmaz,
İki yanlıştan bir doğru çıkmaz…
Ne yapacağız peki..
Aklıselim/soğukkanlılık ve düşünülmüş şekilde cevaplar vereceğiz.
Haklıyken haksız konuma düşmeyeceğiz.
Hatta ve hatta bazı an ve konularda, "susalım ve susarak cevap verelim.."
Çünkü bazen en güzel cevap; yok saymak/yokmuş gibi davranmaktır.

Bu arada "soykırım" denmesine fazla takılmadım.
Hiç olmazsa her yıl tekrarlanan "şantaj/kaygı/endişe" sona erdi.
Kıyametin kopması değil…
Er veya geç ABD bu çakallığı yapacaktı.
Bu sene yaptı..!
Hiçbir şeyin sonu değil ama eminim ki; çok bir şeyin başlangıcıdır.
ABD bu kelimeyi dedi diye, güneş Ermenistan’dan doğmayacak…
Ama her şey olmasa da, bazı şeyler de eskisi gibi olmayacak…
Yaşayıp göreceğiz, inşallah…