Türkiye’de bir aday nasıl cumhurbaşkanı seçilir?
Yüzde 50+1 oy alırsa…
CHP’nin son seçimde aldığı ve anketlerde ölçülen oyu ne?
Yüzde 38’ler civarı…
CHP son seçimde İstanbul’da yüzde 51,
Ankara’da yüzde 61 oy aldı.
Peki, bu oyların tamamı CHP oyları mı idi?
Hayır…
İttifak mı vardı?
Hayır ama CHP’nin “Türkiye İttifakı” dediği partisel olmayan tabansal bir ittifak oluştu ve amacına da ulaştı.
CHP adayının Cumhurbaşkanı seçilmesi için daha kaç oya ihtiyaç var?
Yüzde 15 civarı…
Bu oyu nereden ve nasıl alacak?
Kendisine oy vermeyen kesimlerden ve İstanbul-Ankara belediye seçimleri örneğini Türkiye geneline yayarak…

Hal ve ahval bu iken,
Bir yıl sonrası için erken seçim isterken,
Halen yüzde 15 civarı oya ihtiyacın var iken,
Ve Cumhurbaşkanı CHP adayı olacak derken,
Klasik, statik ve bağnaz CHP’lilik yaparak başarıya ulaşmak mümkün mü?
Tabi ki hayır!..
Buna rağmen CHP ve muhalefet medyası deli gibi çığırtkanlık yapıyor:
“Erdoğan, Özgür Özel’i özelleştirdi,
Bu normalleşme de nereden çıktı,
Neden ayağa kalktı,
Bahçelinin elini niçin sıktı…” gibi gibi…
Daha böyle onlarca cümle görmek mümkün…
Bu arada her konu, olay ve durumla alakalı Özgür Özel’i hedef alan açıklamalar yapan devrik genel başkan Kılıçdaroğlu ve şürekası da cabası…
Sırtında sorumluluk küfesi olmayanlar için dolu-dizgin/ağzına geldiği gibi ve hatta tribünlere mesaj verircesine konuşmak çok kolay!

Efendiler!
İktidar olacağız demek ayrı bir şeydir iktidar olabilmek ayrı.
Görüyorum ki iktidar olma hedefi çerçevesinde şu veya bu ölçüde CHP yönetiminde değişim mentalitesi oluşmuş olsa da muhalefet medyası zehir-zemberek bir dille Özgür Özel eleştirisinde hız kesmiyor.
Yazar ve yorumcular “değişim-meğişim de ne ki” dercesine bodoslama dalıyor.
Varsa- yoksa Özgür Özel’in siyaset yapışına/yoğurt yiyişine eleştiri…
Yahu ne yapmalı bu adam, ne yaparsa memnun olursunuz; size ne lazım Efendiler!
Ey Erdoğan diye başlayıp; “Seni mahvedeceğim, Soyunu-sopunu kurutacağım, Burnundan fitil fitil getireceğim” gibi konuşursa mı muhalefet etmiş olacak!
İstediğiniz bu mu ve bununla mı AKP seçmeninden de oy alarak yüzde 50+1’i bulacak ve değişimi gerçekleştirmiş olacaksınız!
Unutmayın ki, Erdoğan “Ey Amerika, Ey Avrupa, Ey İsrail!” diye öyle çok bağırdı ve kükredi ki; şairin deyişiyle “Eyvâh bu bâzîçede(oyunda) bizler yine yandık/Zîrâ ki ziyân ortada bilmem ne kazandık!” sonucu yeterli mesaj vermiyor mu!
Kaldı ki Türk Siyasetinde radikal bir değişim olacağına hiç inanmadım.
Siyasal partilerin başkan ve yönetimlerinin değişmesiyle yepyeni bir vizyon oluşacağına da ihtimal vermedim.
Buna, bir şeyleri değiştiren CHP ve kongresinde büyük değişim olacağı algısı oluşturan AKP de dahil…
Siyasetin realitesi bu iken, siyasal partilerden nasıl bir değişim bekleniyor ve beklenebilir ki?
Toplum aynı toplum, devlet aynı devlet, bürokrasi aynı bürokrasi ve değişim beklenen siyasetçiler de bu toplumun bir parçası…
Hepimiz şunu iyi bilelim ve kabul edelim ki Türk siyasetindeki değişim söyleminin anlamı, iktidara gelmek/iktidarda kalmak veya kazanmak/kaybetmemek oportünizminden başka bir şey değildir!
Bu perspektifle bakınca, siyasal değişimin ilk raundunu Özgür Özel kazandı ve hem AKP, hem de Kılıçdaroğlu kaybetti.
Kimileri “Özel’in şansı yaver gitti de kazandı.” diyebilir.
Ama kimse kusura bakmasın Türkiye’de seçimler de maçlar gibidir ve skora bakılır.
Bu bağlamda, daha ilk seçiminde “Adam kazandı!”
Kılıçdaroğlu’nun 12 senede/8 seçimde yapamadığını yaptı ve 47 yıl sonra partisini birinci parti yaptı.
Bugün Özel’i eleştiren müthiş siyaset teorisyenleri yerel seçimlerden önce de “Aday bile belirleyemiyor/Partisel otorite sağlayamıyor/Böyle genel başkanlık mı yapılır!” gibi gibi eleştiri yaptıkları hala hafızalarda…
Uzatmadan söyleyeyim:
Kılıçdaroğlu’na 12 yıl tahammül edenler Özel’e 12 ay bile tahammül edemiyor!
Acaba neden?
Erdoğan’ı yenmek için Özgür Özel’in de/Mansur Yavaş’ın da/İmamoğlu’nun da neden Erdoğanlaşması bekleniyor ve isteniyor!
Doğrusu bana çok ilginç ve manidar geldi!

Efendiler!
Hesap basit ve Özel’in de bu minvalde siyaset yaptığını düşünüyorum.
İstanbul örneğinden hareketle anlatayım:
CHP/İmamoğlu parti oylarına ilaveten nerelerden oy aldı?
AKP’den,
İYİ Parti’den,
DEM Parti’den,
MHP’den,
Kısaca az veya çok hemen her partiden aldı ve kazandı…
Tablo bu kadar basit ve Özgür Özel de bu realiteden hareketle içinden geçeni değil, yüzde 50+1’i almak için yani AKP başta olmak üzere diğer tüm parti seçmenlerinden oy alabilmek için yapması gerekeni yani siyasetin gereğini yapıyor.
Siyaset yapmadan siyaset olmaz,
Siyaset yapmayana da siyasetçi denmez.
Türkiye’de siyaset, kazanmak üzeredir ve kazanmak için de; bırakın şapkadan tavşan çıkartmayı, tavşandan şapka çıkartabilmek gerektir ve hepinizin malumu ki Erdoğan bunun en iyi örneğidir.
“…Ama bu ahlakî değildir…” demeye de kimse kalkmasın.
Topyekün derin bir ahlaksızlığın dibine vururken hiçbirimizin böyle bir söz etmeye, ahlakçılık yapmaya ve ahlak felsefeciliğine soyunmaya hakkı yoktur.
Aksi takdirde, buyurun “Günahsız olan ilk taşı atsın!”
Realite şu:
Oyunun kurallarını değiştiremiyorsan mevcut kurallarla oyunu kazanmaya bakacaksın.
Eğer kazanırsan, oyunun kurallarını değiştirecek gücü bulursun.
Tabi, gücü bulunca da kuralları unutmak gibi bir maluliyet söz konusu..
O da Türk siyasetinin başka gerçekliği, başka bir trajikomik hikayesi…

DipNot
Önceki yazımda Erdoğan’ın “İsrail’in Türkiye’yi hedef alması ve İç Cephe” söylemine dikkat çekmiştir.
İç Cephe söylemini Bahçeli de dillendirdi,
Ve akabinde Bahçeli-Erdoğan görüşmesi gerçekleşti.
Muhalefet yazar ve yorumcuları Özel’i eleştirmek yerine bence biraz da bu noktaya odaklansın.
Bu sıralar, AKP vekili Ali İhsan Yavuz’un söyleminden hareketle “hiçbir şey olmuyorsa kesin bir şeyler oluyordur, olacaktır”
Demem o ki:
Garip bir şeyler oluyor şu iktidar cenahında…