Erdoğan'a saldırmanın dayanılmaz cazibesi !
Ülkemizde AYM, Yargıtay, Danıştay vb. gibi kurumların, kuruluş yıldönümleri devlet erkan’ının da hazır bulunduğu kutlamalarla seramonik bir ritüele sahne olmaktadır. (Artık ne espirisi kalmışsa…)
Eskiden, askeri vesayet ve kendilerini “la yüsel” sanan devletlüler, özellikle de sağ muhafazakar hükümetlere “ayar” veren, nutuklarını irad ederlerdi. Bir süredir, bu durum değişmeye başlamıştı. Lakin Anayasa Mahkemesinin kuruluş yıldönümünde Haşim Kılıç’ın konuşmasıyla bu “hastalık” yeniden vücut bulmaya başladı.
Haşim Kılıç’la başlayan bu süreç, TBB başkanı Metin Feyzioğlu’nun Danıştay’ın kuruluş yıldönümündeki konuşmasıyla sürdü.
Türkiye Barolar Birliği Başkanı seçildikten sonra, durumdan vazife çıkartarak Ergenekon, Balyoz davaları ve diğer bazı konularla ilgili, kendi kendisine rol biçen Feyzioğlu, bu defa da siyaset kurumuna ayar çekmeye kalktı. Sahip olduğu “şöhreti kazibe”nin, (yalancı şöhret) cazibesine kendini kaptırarak, temsil ettiği görevi unutarak; ana muhalefet işlevine soyundu. Kendince Erdoğan’a karşı, muhalefet boşluğunu dolduracaktı. Ama bunu da, üzerinde cübbesiyle yapmaya kalktı.
Danıştay başkanı Zerrin Güngör son derece yapıcı ve usulünce, düşüncelerini dile getirdi.Gerek yargıya, gerekse de yasama ve yürütmeye dair öneri ve eleştirilerini, son derece pratik ve uygun bir uslüple dile getirdi.
Akabinde teamüli olarak kendisine söz verilen TBB başkanı Feyzioğlu, kerameti kendinden menkul, “kıymetdar(!) kişiliğiyle”, karşısında oturan, devlet erkan’ına (Cumhurbaşkanı, Başbakan, Genelkurmay Başkanı, CHP Başkanı ve diğer zevat) hitap etmeye ve özellikle de Erdoğan’a, kendince “ayar” vermeye kalktı. Nezaket kurallarını hiçe sayarak; bir deyişle “misafir oyuncu” olduğu bir ortamda, bir saati aşkın nutuk irad etmeye başladı. İçeriğinde, ne temsil ettiği avukatların, ne de yargı camiasının sorunları vardı. Direk bir siyasi figür gibi, agresif,saldırgan ve tamamiyle politize bir konuşma yaptı.
Çünkü Haşim Kılıç’la başlayan süreçte, O’nda da Erdoğan’a saldırarak meşhur olmanın cazibesi vardı. Çünkü “helal be ne güzel konuştun, gözüne baka baka, Erdoğan’a haddini bildirdin” denilecekti.
Çünkü, Erdoğan’a saldıranlar, seçim mağlupları, müzmin iç ve dış “Erdoğanafobist”’ler O’nu takdir edecek, sırtını sıvazlayarak, tam aradığımız adamsın diyeceklerdi.
Ama öyle olmadı…
Çünkü, “papaz her zaman pilav yemez”…
Erdoğan, bu defa söylenenleri sineye çekmedi, kendisi üzerinden meşhur olmak isteyen, kendisine “atar” yaparak, ayar vereceğini sanan, bu “sahte kahraman adayına” sessiz kalmadı.
Yeter artık, herkes haddini bilecek, edep ve adap sınırlarını zorlamayacak dedi.
Gelenek, teamül, tüzük ne derse desin, kimse seçilmişlere ayar veremez dedi. Cübbeni çıkartıp gel, siyasete gir ve içindeki kazurat ne ise onu ortaya dök dedi… Durum ve ortam ne olursa olsun, milli iradeye laf söyletmem dedi…
Ama, M. Feyzioğlu, eminim çok da memnundur şuanda; çünkü herkes kendisini konuşuyor, hatta işte muhalefetin arayıp da bulamadığı, cumhurbaşkanı adayı burada diyorlardır. Müzmin Erdoğan karşıtları, konuşma bitmeden tebrik etmeye başlamışlardır bile. Kendisi de gündeme oturmanın hazzını sürmeye başlamıştır bile…
Evet Sayın Feyzioğlu, gündemdesin, meşhursun… “helal sana be, Erdoğan’ın yüzüne karşı çekinmeden konuştun, eleştirdin, yerden yere vurdun”
Büyük adamsın vesselam, cesur adamsın, sen müthiş birisin…
Ama sen unutma ki; “yalancı şöhret”in şehvetine kapılmış bir “sahte kahraman”sın…
Said Nursi bir eserinde der ki: “Şöhretin cazibesine kapılan bir adam, gider cami duvarına bevleder(işer), bu ayıptan dolayı gider herkes yüzüne tükürür, ama o adam şöhretperestlik arzusuyla, bu rezaleti görmez; ne güzel herkes beni tanıdı der”
Said Nursi’nin bu tesbitini paylaşayım istedim…
Şöhretperestlik maalesef böylesi hastalıklı bir ruh halidir….
Haşim Kılıç’la başlayan bu süreç, TBB başkanı Metin Feyzioğlu’nun Danıştay’ın kuruluş yıldönümündeki konuşmasıyla sürdü.
Türkiye Barolar Birliği Başkanı seçildikten sonra, durumdan vazife çıkartarak Ergenekon, Balyoz davaları ve diğer bazı konularla ilgili, kendi kendisine rol biçen Feyzioğlu, bu defa da siyaset kurumuna ayar çekmeye kalktı. Sahip olduğu “şöhreti kazibe”nin, (yalancı şöhret) cazibesine kendini kaptırarak, temsil ettiği görevi unutarak; ana muhalefet işlevine soyundu. Kendince Erdoğan’a karşı, muhalefet boşluğunu dolduracaktı. Ama bunu da, üzerinde cübbesiyle yapmaya kalktı.
Danıştay başkanı Zerrin Güngör son derece yapıcı ve usulünce, düşüncelerini dile getirdi.Gerek yargıya, gerekse de yasama ve yürütmeye dair öneri ve eleştirilerini, son derece pratik ve uygun bir uslüple dile getirdi.
Akabinde teamüli olarak kendisine söz verilen TBB başkanı Feyzioğlu, kerameti kendinden menkul, “kıymetdar(!) kişiliğiyle”, karşısında oturan, devlet erkan’ına (Cumhurbaşkanı, Başbakan, Genelkurmay Başkanı, CHP Başkanı ve diğer zevat) hitap etmeye ve özellikle de Erdoğan’a, kendince “ayar” vermeye kalktı. Nezaket kurallarını hiçe sayarak; bir deyişle “misafir oyuncu” olduğu bir ortamda, bir saati aşkın nutuk irad etmeye başladı. İçeriğinde, ne temsil ettiği avukatların, ne de yargı camiasının sorunları vardı. Direk bir siyasi figür gibi, agresif,saldırgan ve tamamiyle politize bir konuşma yaptı.
Çünkü Haşim Kılıç’la başlayan süreçte, O’nda da Erdoğan’a saldırarak meşhur olmanın cazibesi vardı. Çünkü “helal be ne güzel konuştun, gözüne baka baka, Erdoğan’a haddini bildirdin” denilecekti.
Çünkü, Erdoğan’a saldıranlar, seçim mağlupları, müzmin iç ve dış “Erdoğanafobist”’ler O’nu takdir edecek, sırtını sıvazlayarak, tam aradığımız adamsın diyeceklerdi.
Ama öyle olmadı…
Çünkü, “papaz her zaman pilav yemez”…
Erdoğan, bu defa söylenenleri sineye çekmedi, kendisi üzerinden meşhur olmak isteyen, kendisine “atar” yaparak, ayar vereceğini sanan, bu “sahte kahraman adayına” sessiz kalmadı.
Yeter artık, herkes haddini bilecek, edep ve adap sınırlarını zorlamayacak dedi.
Gelenek, teamül, tüzük ne derse desin, kimse seçilmişlere ayar veremez dedi. Cübbeni çıkartıp gel, siyasete gir ve içindeki kazurat ne ise onu ortaya dök dedi… Durum ve ortam ne olursa olsun, milli iradeye laf söyletmem dedi…
Ama, M. Feyzioğlu, eminim çok da memnundur şuanda; çünkü herkes kendisini konuşuyor, hatta işte muhalefetin arayıp da bulamadığı, cumhurbaşkanı adayı burada diyorlardır. Müzmin Erdoğan karşıtları, konuşma bitmeden tebrik etmeye başlamışlardır bile. Kendisi de gündeme oturmanın hazzını sürmeye başlamıştır bile…
Evet Sayın Feyzioğlu, gündemdesin, meşhursun… “helal sana be, Erdoğan’ın yüzüne karşı çekinmeden konuştun, eleştirdin, yerden yere vurdun”
Büyük adamsın vesselam, cesur adamsın, sen müthiş birisin…
Ama sen unutma ki; “yalancı şöhret”in şehvetine kapılmış bir “sahte kahraman”sın…
Said Nursi bir eserinde der ki: “Şöhretin cazibesine kapılan bir adam, gider cami duvarına bevleder(işer), bu ayıptan dolayı gider herkes yüzüne tükürür, ama o adam şöhretperestlik arzusuyla, bu rezaleti görmez; ne güzel herkes beni tanıdı der”
Said Nursi’nin bu tesbitini paylaşayım istedim…
Şöhretperestlik maalesef böylesi hastalıklı bir ruh halidir….
Yasal Uyarı : Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Gün Medya Grubuna aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan köşe yazısı/haberin bir bölümü, alıntılanan habere aktif link verilerek kullanılabilir. Ayrıntılar için lütfen tıklayınız.
