Mansur Yavaş…
CHP’lilerin Mansur Abisi
Son 2-3 aydır,
Kendisine sorulan soruların ana konusu:
Cumhurbaşkanı adaylığı/CHP’deki ön seçim süreci…
Her defasında,
Aynı beden dili ve hınzır gizli mimikler…
Cümleler hep aynı,
Sadece kelimeler yer değiştiriyor:
“Seçime daha iki buçuk-üç yıl var,
Önceliğimiz Ankara halkına hizmettir,
Günü geldiğinde ortama bakılır, gerekirse fikrimizi paylaşırız…”
Çıkarsama yaparsak:
Mansur Abi aday mı?
Zaman gösterecek,
Aday değil mi?
Zaman gösterecek,
İmamoğlu’na karşı mı?
Hayır,
İmamoğlu’na destek mi?
Zaman gösterecek…
Peki, söylediklerinden bir şey anlayan var mı?
Zaman gösterecek…

Deve kuşu misali…
Havada fırsatçılık kokusu var…
Hem ağlarım hem giderim havası…
Oyna diyorsun,
Yerim dar diyor.
Ben oynayayım diyorsun,
Yenin dar diyor.
O halde kim oynasın diyorsun,
Hiç kimse ve hepimiz…
Ama zaman gösterecek diyor…
Sormak lazım:
Madem sadece Ankara Belediye Başkanısın,
Ve madem ana amacın ve önceliğin Ankara halkına hizmet,
Neden aday değilim deyip konuyu kapatmıyorsun?
Meraklı sorulara, merak artırıcı karmaşık sözlerle karşılık vermek hoşuna mı gidiyor yoksa?..
Muğlak, müphem ve yuvarlak laflar…
Şeytan azapta gerektir misali…

Ama başka bir şey daha var:
“En kötü karar, kararsızlıktan iyidir!”
Mansur Abi!
Hakkında müthiş bir pozitif algı var.
Ama buna fazla güvenme!
Zaman geçtikçe,
“Ortayolcu”, “Gizli Özneci” ve “Fırsatçı” yaklaşım kabak tadı verir.
Pozitif algının inişe geçmesi mukadderdir…
Bir de sahaya çıkan İmamoğlu gerçeği var.
Tüm muzır manilere rağmen sinekten yağ çıkartan bir performans sergiliyor.
Sana tavsiye:
İmamoğlu’na siyasi yasak gelmesini bekleme!
Çık ve “adayımız İmamoğlu’dur,
Ben aday değilim” de; adamın dibi desinler!
Bunu yaparsan,
Hep, en iyi alternatif olursun.
Ama “devekuşu siyasetini” sürdürürsen
İmamoğlu yasaklansa bile alternatif aday nostaljin kalır.
Ve, “Bir zamanlar bir Mansur Abi vardı.” şeklinde hatırlanırsın!
Siyaset böyledir,
Belirsizliği kaldırmaz,
Netlik ve cesaret gerektirir!

**********

Tüm Gruplar Derken…
Horoza sormuşlar:
Bir polemik var.
Yumurta mı tavuktan yoksa tavuk mu yumurtadan çıkar.
Horoz:
Polemiğe girmem,
Sadece işimi yapar geçerim…

Şimdilerde siyasal bir polemik söz konusu...
Öcalan’ın bir cümlesi,
Ve o cümlenin iki kelimesi…
“…tüm gruplar silah bırakmalı ve PKK kendini feshetmelidir” cümlesindeki “…tüm gruplar…” ibaresi…
Yorum yorum üstüne;
DEM Parti’den en az üç farklı yorum,
AKP’den birbirine benzemez birkaç yorum,
Kandil’de başka, Rojowa’da ise bambaşka yorum…
Tıpkı körlerin fil tarifi gibi…
Koca Kurt Bahçeli, bu kakafoniye çok kızmış olmalı ki bir şerhname yayınladı.
Tam dört sayfa…
Ama kafalar daha da karıştı.
Şerhname şerhe muhtaç…
Ve öyle tabirler kullanılmış ki Öcalan’ın narsist göğsünü kabartacak cinsten…
“…YPG’nin anılan çağrıdan muaf ve istisna olduklarını iddia etmesi,
…örgütsel ve kurucu önderliğin doğasıyla tamamıyla çelişkilidir.”
Vay vay vay…
Anlatım zenginliğine, jargona ve kavramsal derinliğe bakar mısınız?..
İliklerimize kadar MHP’sel ilkler…
Dikkatinizi çekmiştir,
“Kurucu Önderlik” derken, Sırrı Süreyya Önder’in soyadından bahsedilmiyor.
Bugüne kadar “Teröristbaşı” namı ile şereflendirilen şahsın, sosyolojik ve siyasal statüsü tarifleniyor.
Kuvvetle muhtemeldir ki,
Öcalan bile “Ulan! Bahçeli’nin bahsettiği “kurucu önder” ben miyim gerçekten?” diye şaşırmış ve hatta mutluluktan şekeri bile yükselmiştir.
Böyleyken,
Sosyolog/Psikolog/Antropolog ve Siyaset Bilimci “Kurucu Önder Öcalan”ın “Terörden Kurtuluş Reçetesi”ni çıplak gözle tevile kalkmanın hatasına düştük.
Çünkü bu öyle bir metin ki,
Muhkem ve müteşâbih kısımlarla mücehhez,
Derin ve derunî içeriklere muhtevi,
Tevili, müfessir gerektiren bir münderecat…
Size tavsiyem:
Tartışmak yerine,
Bir Heyet-i Ulema oluşturun,
Ve mufassal bir “Öcalan’ı Anlama Kılavuzu” hazırlatın…

Hatta bir kıyak geçip
“Kurucu Önder” Öcalan’ın da fikrini ve olurunu almak kayd-u şartıyla öneride bulunayım.

İşte size Heyet-i Ulema için Top-10:
1- Hadsize had bildiren,
Tarihi günümüze getiren,
Osmanlıyı en iyi bilen,
Skolastik düşünceyi dağıtıp ufkumuzu aydınlatan,
Girift sorunlar ve en anlaşılmaz mevzularda son ehl-i Vukuf İlber Ortaylı.
2- Yeni nesil hukukçuluğun önderi,
En medyatik vakaların aranmadan bulunan dava vekili Rezan Epözdemir.
3- “Anayasa Felsefesine Türk Tipi Muhayyile” eserinin müellifi,
Siyasetçilerin hukuk terbiyecisi,
Başdanişment Mehmet Uçum.
4- Anayasacılığın yaşayan efsanesi,
Özbudun Hoca’nın akademik ve siyasal mirasçısı,
Milletvekili transferinin gözdesi Serap Yazıcı.
5- İlber Hoca ile aşık atan,
Tesis ettiği İlim-İktidar imtizacı ile Zat-ı Şahanelerinin lütfuna mazhar olan,
Milli Savunma Üniversitesi Emini Erhan Afyoncu…
6- Bardakcızadeler’den arşivist ekolün yaşayan mümessili,
Büyük müdevvenatçı,
Şahbaba tahşidatçısı Murat Bardakçı…
7- Büyük kürsü şeyhi,
Türk Diyanetinin yüz akı,
Sosyal medyanın başvaizi,
Konakçızadelerden Halil Konakçı.
8- Gaybî hasletlere sahip,
Erdoğanolog,
Koşulsuz iktidar muhibbi, bila kayd-u şart muhalefet nefretçisi,
Muharrir, jurnalist, vakanüvist Abdulkadir Selvi.
9- Adaletin medar-ı iftiharı,
Türkiye’de bağımsız ve tarafsız hukukun nizamatçısı,
Durumdan vazife çıkartmanın Soft Power’ı,
Tunç gibi kanunların yılmaz müdafii Adalet Bakanı Yılmaz Tunç.
10- Tabii ki kalem ve kelam efendisi,
Siyasal müsekkin,
Beynelmilel peacemaker,
Günümüz Keçecizade’si,
Yedi Kandilli Süreyya’nın müzmin aşığı,
“Not War Make Love” felsefesinin onulmaz önderi Sırrı Süreyya Önder…

Son olarak:
Bir isim daha önerecektim ama vazgeçtim.
Kendisi Terör/Öcalan/PKK konusunun kompedanı,
Konuya, ilimsel bilimsel ve ontolojik vukufiyete sahip,
Babası asker, kendisi askersever,
Milliyetperver akademisyen, müfrit siyasetçi,
Günümüz Ali Suavi’si,
Ümit Özdağ…
“O şimdi asker”, pardon o şimdi mahpus ama yine de hatırlatmakta fayda gördüm.
Belli mi olur,
Belki Hikmet-i Hükümet iktiza eder,
Ve “Haydi Özdağ! Vatan senden hizmet bekler!” denerek sakıncalı piyadeliği sona erer.
Olur mu, olur!
Burası Türkiye,
Türkiye’de olmaz olmaz!