Ülkemizin gündeminde yer almış insanları bir portre adı altında birde ben anlatacağım. Bilinen özellikle de bilinmeyen, bugüne kadar duymadığınız ve bilmediğiniz birçok yönleri ile.

Kitap ve köşe yazısı yazmam için defalarca teklif almış olmama rağmen bugüne değin bunu hiç düşünmemiştim ta ki Ogün Gazetesi'nin değerli yöneticileri beni ikna edene kadar. Şimdilik kimliğimi açıklamadan yazılarımı yazacağım. Tabi bir gün siz sevgili okurlarımın da beni tanıma hakkı olacak ve o gün benim kim olduğumu öğreneceksiniz. Geçelim bu haftanın ''Bir porte''sine...

Bu haftanın Portre'si 15 gün önce intihar ederek hayatına son veren Abidin Cevher Özden yani Banker Kastelli. Cevher Bey'i 1992 yılında tanıdım. O yıllarda bulunduğum bir şirketin vadeli çeki bir başkasından ona geçmiş kısaca o yıllarda eski mesleği olan faizle para verme işine devam ediyordu.

O şirketle alakam olduğunu öğrenince beni gıyaben tanımasına rağmen aradı. Önce çekin ödenirliğini sordu sonra da benimle çok sohbet etmek istediğini söyleyerek davet etti. O günlerde değil ama daha sonra kendisini Kadıköy'deki yerinde ziyaret ettim. Beni oldukça iyi karşılayan Cevher Özden'le o gün dost olduk.

Bana Şehmuz Tatlıcı ve onun gibi birkaç işadamından para aldığını ve daha sonra da üzerine puan koyarak sattığını anlattı. Tıpkı 80'li yıllarda halktan alıp sattığım gibi dedi. Şimdi çok daha az kişi ile muhatabım diyordu. O gün bana en ilginç gelen şey ise biz konuşurken telefonda birine önce kükreyip küfür kafir bağırıp, telefonu kapatırken hadi gözlerinden öperim diyerek sanki biraz önce konuştuğu kişi telefondaki şahıs değilmiş gibi davranması idi.

Cevher Bey'i rahmetle anıyorum zira o kendince hep doğru bildiğini yaptı. Bir gün kendisinden para alıp çek veren birinin evine nasıl icra gönderdiğini anlatırken Cevher Ağabey keşke yapmasa idin bu adam dostumdu diyorsun dediğimde ise hayat acımasız bu paralar benim değil ki ben bunu yapmasam bu işi yapamam demişti.

Kısaca Cevher Özden her şeye rağmen bir dev'di. Kendine göre hiçbir zaman 80'li yılları bulamadı. Tekrar o yılları yakalayıp yeniden ''İmparator'' olamadı ama hep öyle imiş gibi yaşadı. Lüks yerlerde yemek yedi marka kıyafetler giydi, pahalı saatler taktı ve en lüks yerlerde oturmaya devam etti.

En son model lüks arabalara bindi kısaca lüks'ü hep sevdi. Ancak bir gün geldi ki öncelikle para verdiği yerlerden paralarını alamadı dolayısı ile de aldığı yerlere de ödeyemedi masraflar durmadı lüks yaşam devam etti. Bu arada paralarını almak için kanunun bittiği yerde mafyaya bulaştı onlardan yardım istedi ancak daha sonra onlara da yakayı kaptırdı.

İstekleri bitmeyince de iyice bunaldı. Destek aradıkça da daha da battı, bir gün beni arayıp Tayyip Bey'i tanırım ama şimdi yanına gidemem. Çok büyük bir işim var bunu halledersem yırtacağım diyerek yardım istedi.

Yaklaşık 2 yıl önce idi kendisine olay nedir ağabey dediğimde de Korkmaz Yiğit'le ilgili Silivri'de bir arazisi var projeleri hazır buna destek bulmalıyız ki hem Korkmaz'daki alacağıma kavuşayım, hem de düzgün adamdır, jestini de yapar demişti. Daha sonra gazetelerde yer altı dünyasından birinin Cevher Özden adına Korkmaz Yiğit'i tehdit ettiğini okudum.

Ben hiç ilgilenmedim ama demek ki başka yatırımcılar da bulamadı ki parasını almak için bu tür yollara başvurdu. Son iki yıldır Cevher Özden'i ne gördüm ne konuştum. Sadece televizyonda izledim. Her seyrettiğimde biraz daha eriyen bir Cevher Özden vardı ama hala direniyordu hayata.

Hala ben ''İmparator'' Cevher Özden'im diyordu ama yorulmuştu. Bu yorgunluk şubelerde mafya ile bir anılıp mahkemelere çıktığında iyice yüzünden okunuyordu. Sonunda bir gün bir bankaya olan kredi kartı borcundan evine icra geldiği duyduğumda eyvah dedim üzüldüm.

Sen ki 80'li yıllarda bankalara para verirken (mevduat sertifikası karşılığı) şimdi bir bankanın kart borcunu ödeyememek zordu. Zor olmalı idi. Şöhretin ve servetin bedelini acı ödedi Cevher Özden. Tüm yaşadıkları gazetelerde hep konu oldu. Nefes aldırmıyorlar diyordu ama ertesi gün bir TV'de görünüyordu.

Zira şöhreti seviyordu bahsedilmekten hoşlanıyordu, ama hep iyi yazsınlar istiyordu ki hayatı hep iyi gitmeyince de kalemler ısırıyordu onu. Bunca sıkıntının yanında bir de çocukları ile aile problemleri çıkınca üstelik hayattaki en büyük desteği eşi de hastalanınca sonunda dayanamadı Cevher Özden ve son yaklaştı.

Ne eski dostlar kaldı artık ne dost bildikleri eski ofisinde bile kiracı idi artık. Utanma belasına orada kalmıştı. Daha önce bunalarak denemesini yaptığı şeyi gerçekleştirdi. Gururlu idi mücadele edecek gücü kalmadı. Yardım edecek dostu da...

Yaş da ilerlemişti o kırklı, ellili yaşları da çoktan geçmişti ve bir sabah evden çıkıp yıllarca yaptığı şeyi yaparak yeni bir günün ama bu sefer son kez gündemini oluşturarak hayata veda etti. Ruhun şad olsun Cevher Özden... Haftaya yeni bir portrede buluşmak üzere sağlıcakla kalın.

 


OGÜN/22-28.Haziran.2008/Sayı:78/Sayfa:14

Gazete baskısı için tıklayınız.