Şaşarsın yaşananlara bazen,
Şaşırtırlar seni…
Bazense, aklını şaşanları görünce,
Akıldan kaçanları fark edince, akıl etmekten sıkılır,
Şaşırdığına şaşarsın…
Boşuna suçlama,
Böyledir hayat; ölene kadar yaşamak zorundayız…
Bir arenadır hayat,
Bizlerse gladyatör…
Locadak efendiler,
Eğlenmekteler…
Arena tıka basa; ölüm işçileri, hayatsız hayatlar ve ölümle dans edenler…
Hep böyle değil miydi; bir'i yaşatmak için bin canlar feda edilmedi mi!
Roma'da ilkeldi şimdi şekil değiştirdi.
Yenilenen nesillerle,
Modernize edildi,
Artık şimdikiler şehircil kölelerdi!
Suçlama boşuna,
Deveranındadır hayat…
Bu çukuru biz kazdık,
Kandık, aldandık, kandırdık, aldattık,
Tıpış tıpış yaklaştık,
Ve kazdığımız çukurdayız artık!
Hayatın bir suçu yok,
Tek suçlu bizler, sizler, onlar…
Bizi bize getirenlere kandık,
Bizi bizde yitirenlerle saf olduk!
Sonra da dönüp;
"Ben böyle hayatın…" diye avaz avaz bağrıştık!
Ama nafile,
Hayat hala yerinde…
Artık biz,
Hayatı dizi seti sanıp
Dize getirdiğine kanıp,
Dize gelenleriz artık!..